Aflossing.

De aflossing is een feit ! Mijn reis ging voorspoedig en ik ben keurig opgehaald op het vliegveld. Het was even proppen met z'n drieën in Eend. Gelukkig hadden de mannen alvast wat bagage geloosd in ons hotel. Toen was het gedaan met mijn rust. Daar waar ik al een paar dagen volledig Zen van mijn vakantie genoot, verkeerde ik nu in de chaos van een tweetal drukke Dessens'en die mij al toeterend en foeterend door het drukke verkeer van Lissabon heen scheurden. Whaaa. Voorin werd onder luide armgebaren, geremd en gescholden. Naar verluidt kunnen Portugezen niet rijden. En vanaf de achterbank werd mij tegelijkertijd, vanonder een vast gebakken geel petje, alle verhalen toegetetterd wat ze tot nu toe allemaal al meegemaakt hadden en hoe geweldig het was. Zoals ik al zei. Zen had ik dus achtergelaten op het vliegveld.
In het hotel eerst maar eens een biertje genuttigd en omgeschakeld.
Dat lukte. Daarna de stad in, waar overigens niets gelijk is, stevige tippel en 's avonds lekker gegeten.
's Nachts goed geslapen en gisteren lekker toeristisch met de Hop on-Hop off bus door de stad gescheurd. Einde van de middag richting vliegveld om het Gele Petje naar Nederland te sturen.
Weemoedig werd er afscheid genomen maar toch met een big smile verdween Pa het luchthaven gebouw in. Zijn vlucht was goed gegaan, hij heeft de auto gevonden en thuis stond de borrel klaar.
Namens Bas, Pa bedankt. Het waren 3100 geweldige kilometers tijdens deze 12 dagen.

Wij gaan straks de drukte van de stad verlaten en maar eens op het gemak zien waar Eend ons brengt.