De Koffiebonenplaat. Uiteindelijk.

Wat een avontuur dat droogvallen. Slapen was eigenlijk meer waken dus redelijk brak gingen we een stukje wandelen over de Richel toen we in de 2e sessie weer drooggevallen waren. Even op bezoek bij de buren van Rijkswaterstaat die vanuit een huisje op een ponton een toezichtsfunctie hebben. En droogvallers voorzien van info. Even gebabbeld en weer terug. Langs een aangespoelde bruinvis. Stank ! En wachten tot het weer hoog genoeg water wordt om uit te zeilen. 

En zo geschiedde. Een heel stuk over, met nog steeds opgehaalde kiel, 50/70 cm water gevaren tot we via de vaargeul de haven van Vlieland in konden. Via de marifoon netjes aangemeld bij de havenmeester ivm beperkte plekjes en hoppa. Ook weer gefikst !

Fietsjes geregeld, uit eten geweest en die nacht 11 uur geslapen. Kennelijk waren we toch een beetje moe. 

Tja en die biertjes van die avond moeten ergens gecompenseerd worden dus ‘s ochtends allebei gerend en daarna nog een fikse fietstocht van ruim 30/35 km. Kortom het kan wel weer even. 

Omdat het weekend begon werd het eiland merkbaar overspoeld met toeristen. Ons viel op dat het wauwel gehalte vrij hoog was. De luitjes uit het Gooi hebben Vlieland ontdekt. Het was ineens een zien en gezien worden. Voorbij scheurende elektrische fietsen en terrashangers met zegelringen en dure merktasjes/zonnebrillen was binnen een paar uur een feit.

De vuurtoren (1836) was open voor bezichtiging en bovenop zie je pas hoe (schattig) klein Vlieland is. 

Op de terugweg met een afhaalpizza naar de boot en bijtijds in de kooi want bij het eerste licht eruit en richting Ameland !

Wekkertje ging vanmorgen dus om 06:30 uur. Auw. Helaas bewolkt dus nog best donker. Toch de haven uit, bovenlangs de Richel met gelijk al veel golven en veel wind. Maar wel gelijk nieuwsgierige zeehondjes rond de boot. Door het zeegat heen geworsteld en veel stroming tegen. 

Nog (op aanwijzingen van de elektriciën aan boord) een USB aansluiting gemaakt vanaf het lampje van de boot (die staat op de accu). Die aansluiting zat er niet en zonder walstroom viel er niets op te laden.  De wadden navigatie-app trekt best snel de telefoons leeg. Nu hoor ik trouwe lezers denken, jullie hadden toch een zonnepaneel…? Ja klopt. Maar het meest essentiële onderdeel daarvoor ontbrak nog steeds. Dit werkt ook !

Ook met het motortje erbij had het uiteindelijk vanwege stroming weinig zin meer. Dus thv Midsland, Terschelling een uurtje voor anker in een ondiep stuk. Tijd voor het hengeltje want dé man dacht wel even voor de lunch te zorgen. Helaas ;-) niks gevangen dus toen werd het plan B. Te weten een heerlijk soepje met een paar platte bolletjes. Plat niet omdat de bakker ze zo gemaakt heeft maar omdat een zeker iemand er bovenop was gaan zitten. 

En ja hoor !! Daar was ze dan eindelijk. De ZON ! En weer een hoppende bruinvis. 

Weer van start gegaan en na 9 mijl weer voor anker. Te ondiep maar wel opkomend tij. Dus eventjes geduld en onderwijl van de zeehondjes genieten. Na verloop van tijd weer verder en op zoek naar een droogval of ankerplek voor de nacht. Ameland is wel in zicht met de verrekijker maar echt nog te ver weg. Dan zou het te donker worden en dat voelt toch minder relaxed zonder licht en met ondiepte. 

We hebben nu gelukkig wel de stroming mee.

Boemmm schraaaap… Ok, 3e korte anker pauze bij boei 48 rood onder de rook van Oosterend.

Bij vertrek met dropje in de mond kwam er een kroon los van Bas z’n kies. Dus ook een tandarts bezoekje op Ameland behoort tot 1 van de vele ervaringen en avonturen deze reis. 

Tegen zonsondergang en 27 zeemijlen komen we aan op de Koffiebonenplaat. (Google maar) tussen Terschelling en Ameland. Heerlijk om de Boschplaat nu eens vanaf een andere kant te zien ! 

Onder het wakend oog van de vuurtoren van Ameland (1x dubbel 1x enkel 1x dubbel) de Melkweg en met nog meer nieuwsgierige zeehondjes naast de boot gaan we voor de laatste keer vandaag het anker laten plonsen. Het is nu hoog water, ongeveer om 22:30 uur vallen we droog en slapen we rustig zonder gehobbel tot ongeveer 06:30 uur.