De Beausoleil en de kapotte motor.

Nou die oversteek dat was me wat!

Laat ik beginnen bij de Richel. Keurig drooggevallen…. Bassie bij 50cm water overboord. Ankertje over de stoere schouder en lopen maar. Mooi plekje en een heerlijk namiddag-zonnetje erbij. Zelfs het roerblad werd gescrubd.

Kokkels werden gezocht en gevonden voor een proper avondmaal.

De soepgroenten waren reeds in West ingekocht dus we konden los. 

Los ging ook de wind tijdens de schemering. En het inmiddels weer opkomende water om 2200 stroomde de andere kant op dan de wind wilde waaien. Wat doet dat met een licht klein zeilbootje… precies. De achtbaan en de draaimolen ineen… 

De hele nacht bleef het zo. Het ankeralarm op de app ging ook nog een keer af (soort nucleaire luchthoorn) dus slapen was het niet meer. Ik zag in 5 sec. door het raam afwisselend de vuurtorens van Vlieland én Terschelling voorbij komen. Als we door het dakraam naar de sterren keken leek het wel of we in een teletijdmachine zaten. Warp 3, ofzoiets. 

En toen om 0430 vielen we weer droog. Eindelijk slapen. Na rustig koffie, ontbijt en een wandelingetje kwamen we om 1100 weer los. Hopla. Weg op zeil en naar Kornwerderzand en het IJsselmeer  (de sluis in de afsluitdijk) Daaag Waddenzee. Je was geweldig. 

Het was super druk met alle 2 en 3 masters op zee van de ‘Bruine Vloot’ vol op zeil. Prachtig om te zien. Hoe mooi moet dat in VOC tijden geweest zijn…

Ons buitenboordmotortje begon helaas steeds vaker te haperen.

We hadden het al eerder lichtjes opgemerkt en Bas had alle vitale dingen al gecheckt, maar niks geks gevonden. Vieze carburateur wellicht?  We zien het wel. 

We gebruikten ‘m vandaag dan wel niet vaak vanwege de gunstige wind, maar toch zat het ons niet lekker.

Op het laatste stuk richting de afsluitdijk hadden we pal wind tegen dus motor erbij. Dachten we. 

Enige wat nog ging was vol gas of ruim half gas. We naderden de brug en de sluis en dan moet je het echt met minder doen om gecontroleerd te kunnen manoeuvreren. Wat nu. Vol gas op een kade aanmeren tussen andere schepen? Ook geen optie…. Desnoods ankeren en bellen om hulp. Even rustig kijken dan maar. Voor hulp of vervanging moeten we wel fysiek bereikbaar zijn. 

Gelukkig gingen alle wachtende schepen aan de kade muur weg vanwege het draaien van de sluis. Dus voor ons ruimte genoeg om een soort snoekduik-buiklanding te maken. Fjoe. We lagen. Bellen. Telefonisch alle checks nog eens doorgelopen en we hadden alles zelf al bekeken zonder resultaat. Dus… Ok meneer, we komen eraan. 

En zo geschiedde. Uurtje later was er een nieuwe motor op en konden wij eindelijk de sluis in. Doel was Workum, maar vanwege de tijd werd het Makkum. In de gemeentehaven, omdat de Havenmeester inmiddels thuis aan de gekookte piepers zat, verschaften wij ons slinks en enigszins illegaal toegang tot het sanitairgebouw (beroepsdeformatie)  want na droogliggen en gedoe met een motor was douchen echt wel gewenst. 

Bier en hapje eten zeer verdiend. Nu rustig slapen op een doodstille boot zonder golven. Maar ook zonder zoutwater lucht, vuurtorens en wadvogelgeluiden. Alles heeft z’n prijs. 

Nog 3 dagen, dan zijn jullie weer van ons af. Welterusten. Of goeiemorgen!