Snoetjes !!!

14-15 juni

Het einde van de vakantie nadert helaas, inmiddels met zalig weer, dat dan weer wel. 

De afgelopen maandag verliep natuurlijk weer helemaal anders. Onderweg naar de boodschapjes in Makkum, tussen wassen en drogen door, werden wij aangesproken door iemand die ons op een klein bruin lederen damestasje wees. Deze stond zielig en onbeheerd achtergelaten op het stoepje bij de sluis. En plekje waar geregeld mensen zitten die het wel (en vooral wee) in sluis aanschouwen. Blijkbaar was de eigenaresse dusdanig onder de indruk dat ze alles achtergelaten heeft. Maar eens even kijken dan. Grietje L. een dame van 67 uit Dokkum. Niks erin met een telefoonnummer en niets op internet te vinden. Toch maar de werksystemen raadplegen dan. Met hulp vanaf de zaak (grote dank Yasmientje) een nichtje van Grietje gevonden, gebeld en gesproken. Tasje bij de sluiswachter achtergelaten. Een paar uur later zaten wij op het terras bij de sluis en ja hoor, daar kwam de blije Grietje aanstappen met een flesje wijn voor de speurneuzen uit Rotterdam. De sluiswachter had ons op het terras zien zitten en verlinkt :-) Dat hoefde van ons natuurlijk niet, maar moest van haar wel persé. Eind goed al goed. 

Disndagochtend vroeg wakker en snel vertrokken omdat de sluis Kornwederzand in de Afsluitdijk tussen 0700-0900 niet schut voor recreatie verkeer. Tenzij het past, dan mag je mee. Wij blij met een klein bootje…! In 1 klap de sluis in gevaren en de brugwachter riep ons op door z’n roeptoeter gelieve snel door te varen door de bruggen erna. Hoppa en toen waren om 07:15  ineens weer op de Waddenzee. Heerlijke wind, goeie richting en om 12:30 scherp werden we de Richel opgeblazen en lagen we bijna droog. Bas heeft de boot nog een stukje hogerop getrokken aan het anker en stop de tijd ! Na een uurtje was alles weer zand om ons heen en konden wij volle bak genieten. Van de vogelgeluiden, het inmiddels vertrouwde huisje van Rijkswaterstaat en het zonnetje. 

Ach wat leuk, een klein plezierbootje ook richting het ondiepe gedeelte, dachten we… een grote zwiep, veel gas en spuitend water achter dit bootje en boem. Stil. Nou het zal wel, dachten we nog. Een half uurtje later hoorden we een enigszins beknepen stemmetje op de marifoon die bij vc Brandaris meldde dat hij vastgelopen was… en wat het advies was. Haha. Nou dachten wij, 2 uurtjes geduld en je bent weer weg. Maar een plaatselijke berger (kassa) kwam toch op verzoek ter plaatse maar ook die kreeg er, na veel motorgeweld, geen beweging in. Wat een commotie weer zeg. Alle andere droogvallers van de platbodems verzamelde zich aan de waterlijn maar er bleef niets anders over voor de ongelukkigen om toch maar te wachten. Inderdaad 2 uur later, kwam het bootje los en ging er als een haas vandoor. 

Tijd voor ons om kokkels en scheermessen te zoeken. Met oesters als voorgerecht. 

De vrijwilligers van RWS kwamen ons welkom heten en nodigden ons uit om een kijkje te nemen in hun onderkomen. Wat een geweldig uitzicht en wat een leuk werk. Ze doen het voor een week en er is een lange wachtlijst. 

Ze lieten ons foto’s zien van een ondeugende zeehond die met hun oranje boei speelt die aan het huisje vastzit. Dat kunnen wij ook natuurlijk. Dus een stootwil aan een lang touw en hopen maar… En ja hoor, na een paar uur, als er weer water is en wij ook weer dobberen, komt een grote nieuwsgierige grijze zeehond vlakbij de boot om ons te checken. Hij komt snuivend heel dichtbij de stootwil, maar verdwijnt na een poosje rondhangen toch weer.

Lekker met alles open geslapen, want geen muggen hier (vreugdedansje). Vannacht om 03:00 wakker voor de volle maan en later in de nacht bij het weer droogvallen het anker versleept omdat de windhoek een beetje veranderd is. 

Wat is het Wad toch betoverend. Zo mooi dat we vanmorgen, inmiddels alweer woensdag geworden, besluiten nog een rondje te blijven. We hebben nog restjes genoeg en douchen doen we in Workum wel weer. Met pindakaas, wraps, winegums en tonijn is vast de dag wel door te komen. Oh ja en de fles van Grietje, voor de kokkels natuurlijk, hopelijk hebben die het meeste zand uitgespuugd in het zoete water waar ze straks 24 uur in staan !

Ineens visite !! Een normale zeehond, formaat puber, komt eventjes heeeel dichtbij met z’n snoetje. Ik ben op slag verliefd. Wat een kado deze dagen. 

Rest ons verder van de dag te genieten in de zon, droogvallen en weer dobberen. We gaan mee in het tij. Letterlijk. Terwijl de JSF’s over ons hoofd scheren voor hun, door de Brandaris aangekondigde, oefeningen op de Vliehors.

Straks maar weer even buurten bij onze buurtjes van RWS als het weer droog om ons heen is. Nu 12:45, en nog maar 60 cm water te gaan.